διγλώχιν

και διγλώχις, ο, η (ΜΝ)

αυτός που έχει δύο γλωχίνες, γλωσσίδια, άκρα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. διγλώχιν < δι-* + γλωχίν και ο τ. διγλώχις < δι-* + γλωχίς].